Tekst

Pieter-Jan, PJ, Pietn-John, Walrus,

 

Groot, sterk en indrukwekkend. De walrus is een sociaal dier, en hij is zeer gezellig. Hij vertoeft graag in grote groepen, en heeft weinig vijanden. De walrus is een genieter. Hij is ook gevoelig.

Zo kennen wij jou in de scouts, Walrus, en zo zal je altijd blijven verder leven in ons scoutshart.
The man, the legend.

Olijk en enthousiast, altijd aan het zingen en omringd door muziek. Als jij de nummers bepaalde tijdens een opkuis na een evenement, of de bouw van een kamp, kwamen we altijd voor verrassingen te staan. Van het volkslied van de Sovjet-Unie tot smoet, vet, espe en spek, geen nummer vreemd genoeg. Maar telkens met één zekerheid: PJ kende de lyrics van A tot Z, en zong uit volle borst mee.

Wij allemaal mogen ons gelukkig prijzen dat we het voorrecht hebben gehad om met jou in de leiding te mogen staan, om dan nog maar te zwijgen van al die kindjes –je kuikentjes- die je week na week zo enthousiast op sleeptouw nam. Sowieso heb je hen herinneringen gegeven die ze nooit gaan vergeten: een afrikaanse sjamaan met een staf, de kok van Versailles, kapitein Knobbelbaard,…een geboren acteur die altijd opging in zijn rol.

PJ, vriend, we hopen dat je nu de rust hebt gevonden die je zocht. We wensen jou het alleszins toe. Weet dat je bij ons een grote leegte achterlaat, en dat het gemis met geen woorden te beschrijven is. Topkerel met een gouden hart!

Het ga je goed daar in Walrussia, waar jij de eeuwige takleider bent, waar een bad vol frisse Chouffes staat, waar de ene helft van je haar blond is en de andere bruin, waar er overal een zachte zetel staat om rustig in slaap te vallen, waar je steeds naar je tent gebracht wordt per kruiwagen,….

Rust zacht, we vergeten je nooit,

Groet af.

Scout Jan

Voor Pieter-Jan (*26/05/2019)

Zonder poolster of kompas
het noorden
onherroepelijk verloren
zo driffte jouw boot
op hoge golven,
door diepe dalen
om telkens
opnieuw en opnieuw
aan te spoelen
en toch bij jezelf niet
aan te komen.

Als een stuk drijfhout
tussen land en zee,
wachtte je
op een wandelaar die
de pracht zou zien
van je aangetaste hout,
verweerd door stroming,
zand en zee.
Door weemoed verteerd…

Je was eb.
Je was vloed.
Jij was overvloed

Je schip weet de weg nu.
De zeilen bol.
Je kijkt nog even om
lacht en zwaait
wanneer je achter
de horizon verdwijnt.

Eddy Boutens